ﻣﺎ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ . . . ﺑﺤﺚ ﻣﻨﺶ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺴﻠﮏ ﻫﺎﺳﺖ ؛ ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺷﮑﻢ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﺰﺕ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﻋﺪﻩ ای عزت را بر شکم ؛ ﺩﻋﻮﺍﯼ ﺑﺸﺮ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍﯼ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺑﺮﺳﺮ ﺩﺭﮎ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﻮﺩ ، ﮐﻪ ﺣﺴﯿﻦ ‏(ﻉ‏) ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﮐﺸﺎﻧﺪ ﺁﻧﺎﻧﮑﻪ ﺷﮑﻢ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﺰﺕ ارجح ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ مزد یک ﺗﻮﺑﺮﻩ ﮔﻨﺪﻡ ، ﺑﻪ ﻧﺒﺮﺩ ﺑﺎ ﺣﻖ ﺭﻓﺘﻨﺪ.

آری ما هنوز" ﺍﻓﺮﺍﻃﯽ " ﻭ " ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺭﺳﯿﺪﻩ " ﻭ " ﺑﯽ ﺳﻮﺍﺩ " ﯾﻢ ؛ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺭﺟﻪ ﻧﺮﺳﯿﺪﻩ ﺍﯾﻢ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺩﺭ ﭼﺎﻩ ﺑﮕﺮﯾﯿﻢ ، ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺎ ﮐﺠﺎ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺩﺭ گلو ﻭ ﺧﺎﺭ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ . . .

ﺣﺎﻝ ﺣﺴﯿﻦ ﺭﺍ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﺪ ، ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﺩ ﻭ ﻫﻠﻬﻠﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ ﺻﺪﺍﯾﺶ ﺭﺍ نشنوند . . .

ﺍﯾﻦ ﺷﯿﻮﻩ ﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﯾﺮﻭﺯ ؛ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﺳﺖ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ «ﺍﻥ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﻟﻔﯽ ﺧﺴﺮ . . . ﺍﻻ ﺍﻟﺬﯾﻦ ﺁﻣﻨﻮ ﻭ ﻋﻤﻠﻮﺍ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﺎﺕ ﻭﺗﻮﺍﺻﻮﺍ ﺑﺎﻟﺤﻖ ﻭﺗﻮﺍﺻﻮﺍ ﺑﺎﻟﺼﺒﺮ»

ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﻢ ﺑﺮ ﺳﺨﺘﯽ صبر کنند و به حق پافشاری ، و اسیر شکم و نان و هوا نشوند ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﻋﻮﺽ ﺷﻮﺩ . . .