جوانان ستون و اساس یک جامعه را تشکیل می دهند. اگر یک جامعه به عنوان جامعه شرقی و از نظر علم و دانایی ، جامعه علم محور در میان جامعه ی جهانی شناخته و مطرح می شود، همین علم و دانایی، ترقی و تکامل جوانان آن جامعه است که آن کشور را به جامعه ی جهانی معرفی کرده است. نقش جوانان در روند تکامل اجتماع بسیار مؤثر است، چون جوانان از تفکر و اندیشه ی جدیدی برخوردارند که از اندیشه ها و تفکر آنان گوهر بوجود می آید و اگر از آن اندیشه ها استفاده شود و آن اندیشه ها را به کارگرفته شود نه تنها یک جامعه را بلکه تمام جوامع بشری را به سوی ترقی و تکامل سوق می دهد و نیازهای جوامع بشری را مرتفع می سازد. اگر با چشم باز و تفکر عمیق به کشور های توسعه یافته بنگریم ، می ببینم که تمام فعالیت های صنعتی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی و تمام مشکلاتی که در جامعه پیش می آید به کمک نیروی جوان آن کشور حل و فصل می شود. امام خمینی (ره) در صحیفه نور به نقش و وظیفه ی جوانان در اجتماع چنین اشاره کرد:

« شما جوانان پاک دل موظف هستید، اسلام عدالت پرور را به دنیا معرفی کنید.»[1]

« اگر بخواهید عزیز و سربلند باشید، باید از سرمایه های عمر و استعدادهای جوانی استفاده کنید.»[2]

« این شما جوان های کشور هستید که هر جا هستید باید به فکر آتیه ی کشور خودتان باشید.»[3]

« بر شما جوانان مسلمان لازم است که در تحقیق و بررسی حقایق اسلام در زمینه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و غیره اصالت های اسلامی را در نظر گرفته و امتیازاتی که اسلام را از همه ی مکاتب دیگر جدا می سازد، فراموش نکنید.»[4]

« بر شما جوانان ارزنده ی اسلام که مایه ی امید مسلمین هستید، لازم می باشد که ملت ها را آماده سازید و نقشه های شوم و خانمان سوز استعمارگران را برملا نمایید. با کمال اخلاص در نشر و معرفی اسلام به ملل دیگر و پیشبرد آرمان های بزرگ اسلام بکوشید.»[5]

اما نکته ای که حایز اهمیت است این است که مسوولین مربوطه باید برنامه ریزی درستی برای استفاده از نیروی جوان کشور داشته باشند. در این زمینه ی اولیای دین ما در مورد جوانان رهنمود ها و فرمایشات متعددی دارند و پیوسته جوامع و مسوولین را با این مضمون که (جوانان را دریابید پیش از آن که دشمنان شما به آن ها دست یابند) مورد خطاب قرار داده اند. از سوی دیگر سرمایه اصلی تمام جوامع و کشورها برای پیشرفت، نیروی انسانی به ویژه نیروی جوان است که با توجه به جوان بودن جمعیت کشور عزیزمان ، مسوولیت دولت و دستگاه های فرهنگی برای جلوگیری از آسیب های مبتلا به این قشر و جهت دهی به این نیروی عظیم مضاعف است و در صورت عدم حصول این مهم، شاهد تبدیل آسیب ها به تهدید ها خواهیم بود. در آموزه های دینی نیز جوانان جایگاه ویژه ای دارند و عبادت و تلاوت قرآن آنان ارزش والایی دارد و نیز وظیفه ی آنان در مقابل پدر و مادر و بزرگان مورد تاکید قرار گرفته است.

یک روز یک اصفهانی به پسرش میگه بابا برو در خونه همسایه و اره انها رو بگیر پسر میره و میاد میگه بابا نداد

بابا میگه محترمانه بگو پسر میره و محترمانه میگه و بعد میاد میگه بابا نداد بابا باز میگه این دفعه برو خواهش

کن پسر میره و بعد میاد میگه بابا نداد گفت به تو بگم که ما اره نداریم و بعد بابا میگه که عجب مردم خسیسی
نمیخواد برو اره خودمونو از تو انباری ور دار بیار

سلام به همه عزیزان

خواهشا این مطلب تا اخر بخونین ضرر نمیکنین عزیزان محترم

معضلات جوانان ما

اول از بحث سیگار شروع می کنم که چرا واقعا جوان های امروزی ما زیاد دنبالشن که فکر می کنن با کشیدن سیگار بزرگ شدن اما در واقع اشتباه می  کنن چون قدیمیا سیگار می کشیدن  برای فشار های زندگی اما حالا بچه های امروزی ما سیگار میکشن برای تفریح و نمی دونن که چه مشکلاتی توی بزرگسالی براشون پیش میاد.

بحث دوم اینه که تو دنیای امروزی ما همه دنبال دوست پیدا کردن برای عشق بازی کردنیم. از نظر من اگه میخوایم با کسی باشیم حداقل این باشه که با کس دیگه نباشیم تو دوستی مون خیانت نباشه چون اخرش همه که ازدواج میکنیم پس بهتره تو جونی مون به کاری دست نزنیم که تا اخر عمر پشیمون باشیم.

بحث سوم اینه که پسرای جوان ما همه دنبال دعوا کردنن که فکر میکنن با دعوا کردن از همه قوی ترن اما نمی دونن چه عواقبی داره اگر تو یک دعوا یکی چاقو بزنه به طرف دیگه جای معذرت و عذر خواهی باقی نمی مونه پس خواهشا با این کارا خانواده های دیگران را داغ دار نکنین حداقل ب پدرو مادر خود فکر کنین.

پس خواهش برادرانه، اهل سیگار و دعوا نباشین با هرکسی هم هستین خوش باشین ولی دوستی سالم باشه.

امروز صحبت از جوان می کنند و به دنبال راه حلی هستند که به رشد و شکوفایی آنان کمک کند و همه آنان شعارشان این است که جوان: آزادی می خواهد، جوان: شغل خوب می خواهد، جوان: تفریح مناسب می خواهد و ... اما همه این ها فقط حرف است. خود همان آدم ها جوانان را چند دسته می کنند. گاهی اوقات فکر می کنم که تمام این حرف ها و خواسته ها فقط برای قشر خاصی از جوانان است. دقیقا می خواهند در ذهن ها وارد کنند که جوان مذهبی با جوان غیرمذهبی فرق دارد، پس باید تفریحات و کار و ... آنان هم با هم فرق کند. اما واقعا این رسمش نیست! در یک کشوری که یک اسم، یک آسمان، یک آفتاب و مهتاب و یک نظام اسلامی دارد و آیا این گونه مرزبندی ها شایسته است؟!